Deze ochtend heb ik met Janneke afgesproken. Eerst krijg ik een uitgebreide rondleiding door het gebouwencomplex van APDK. Deze letters staan voor Association for the Physically Disabled of Kenya. Het is een fantastische plek. Kinderen die door uiteenlopende oorzaken een lichamelijke handicap hebben worden hier geholpen met de (financiële) middelen die voorhanden zijn. Er is niet genoeg personeel voor de kinderen dus helpen de kinderen elkaar voortdurend. Ook al loopt een kind mank of met de benen in het gips dan nog duwt hij of zij de rolstoel van een ander. Hulpmiddelen zoals beenbeugels of speciale schoenen worden door de kliniek zelf gemaakt. Een gedeelte van de kinderen woont hier permanent, de rest tijdelijk. Daarnaast is er ook spreekuur voor kinderen uit de omgeving. Dat geld altijd welkom is is duidelijk. Zonder giften kan de kliniek niet bestaan. Onder deze omstandigheden wordt alles gebruikt, zelfs als het in onze ogen onbruikbaar is. Een rolstoel zonder banden..... Ach deze rijd nog prima op de velgen. Een afgebroken stuk speelgoed waarvan je niet meer kan voorstellen hoe het er oorspronkelijk heeft uit gezien, de kinderen spelen er mee. Veel kinderen hebben een klompvoet, soms zelfs twee. Zo'n voet staat helemaal verkeerd om. De oorzaak is meestal polio. Na een operatieve correctiea begint het gipsen. In meerdere fases wordt de voet in de juiste positie gebracht. Een pijnlijk proces zonder verdoving. Kinderen hier lijden hier veel maar hebben een flinkheid die ons voorstellingsvermogen te boven gaat. Ze zijn altijd blij en lopen veelal met een grote glimlach rond. Na de uitgebreide rondleiding gaan we met een soort tuktuk naar de stad zelf. Het is een klein uur rijden. De compound ligt op een schiereiland en afgelegen van de grote stad. Mombasa is de 2e stad van het land met zo'n 900.000 inwoners. Ik ga Keniaans geld pinnen en vervolgens halen we een sim-kaartje met saldo zodat ik mijn eigen Keniaans telefoonnummer heb.