epiloog

Een onvergetelijke periode zo omschrijft iedereen die vrijwilligerswerk in het buitenland doet. En dat is het ook. Een andere cultuur, iets kunnen betekenen voor je medemens. Er zijn veel redenen te noemen.

In mijn geval verbleef ik in een gastgezin. Als je de sfeer van het land meer wil proeven is zo’n verblijf zeker aan te raden.

Blijkbaar is in Nederland vrijwilligerswerk negatief in het nieuws geweest. Daarbovenop heeft Afrika momenteel te maken met een Ebola-stigma terwijl 98% van het continent veilig is. En als dat al niet genoeg is is er in sommige landen, zoals Kenia een gevaar voor terroristische aanslagen in bepaalde gebieden. Erg jammer allemaal. Hier lijden projecten zoals APDK waar ik nu geweest ben erg onder. Normaal zijn hier 3 a 4 vrijwilligers aanwezig, ik was nu de enige een ook nog eens de laatste. Op termijn zal opnieuw bekeken worden of hier weer vrijwilligers naar toe gaan.

In feite is het risico dat je iets overkomt wat hoger dan bijvoorbeeld in Nederland. Maar veiligheid ligt voor een deel bij jezelf. Een belangrijke regel is om na zonsondergang niet de straat op te gaan. Dus je gaat bijvoorbeeld niet het nachtleven in.

Als je belangstelling voor vrijwilligerswerk hebt kan je vrijblijvend naar een voorlichtingsdag toe die overal in land worden georganiseerd. Kies een goede betrouwbare organisatie uit door veel te lezen op internet. Een leeftijdsgrens is er niet. Gepensioneerde mensen of soms zelfs gezinnen kunnen ook deelnemen. Doingoood begeleid de vrijwilligers het hele traject en zijn telefonisch in de omgeving zelf ook bereikbaar. Als je hun veiligheidsregels in acht neemt kan je weinig gebeuren.

Ik heb het geluk gehad om alleen positieve dingen mee te maken, vaak maak je echter als vrijwilliger ook minder leuke dingen mee. Daarnaast heb ik dingen beleefd, gezien en gedaan die niet alledaags zijn.

Dit was mijn laatste blog. De kliniek heeft mij gevraagd om mini-documentaires te maken met mijn videocamera Daarnaast heb ik het nodige voor mijzelf gefilmd. De montage zal minimaal 1-2 maanden kosten. Een gedeelte van het materiaal zal ik op youtube plaatsen. De links zal ik op de video-pagina van deze site plaatsen en op facebook.

Ik ben dankbaar voor deze kans die ik heb gehad.

“I went poor to Africa but returned as a rich man”

afscheid

Mijn laatste dag hier! Morgenochtend om 05.30uur vlieg ik terug naar Nederland.

Ik ben wat onrustig op het werk merk ik. Als je eenmaal vlak voor je vertrek zit wil je ook graag weg. Aan de andere kant had ik het hier prima naar mijn zin. Als ik hier voor 2 maand zou zijn geweest had ik dat ook prima gevonden.

Tijdens thee-tijd word ik in de eetzaal verwacht. De kinderen beginnen te zingen. Er volgt een speech van madam Leah die de leiding over de kliniek heeft. Daarna krijg ik allerlei typisch Keniaanse cadeau’s zoals een uitrusting van een stamnhoofd. Het zijn een stool (een soort kruk), een speer, een soort van wikkelkleed om om te slaan. Enkele collega’s hebben van geplukte bloemen een boa gemaakt. Erg mooi deze boa maar ik denk niet dat deze de reis naar Nederland overleeft.

Mijn afscheidspeach in het Engels wordt door een collega in het Swahilli vertaald. Engels is naast Swahilli de 2e voertaal hier. Alleen de jongste kinderen verstaan (meestal) geen Engels.

Van zowel de kliniek als Doingoood krijg ik een certificaat voor mijn maand hier. Ik ben er blij mee.

De rest van de dag ben ik bezig met het persoonlijk afscheid nemen van iedereen. Het loopt al tegen vijven, tijd om mijn koffer te pakken. Vroeg naar bed vanavond, mijn alarm gaat om 03.00uur af.

beachday

Het is maandag. Vandaag staat de stranddag geplanned. Na de regen van gisteren is het gelukkig stralend mooi weer.

Dankzij de giften uit Nederland met een aanvulling van mijn vrouw en mij zijn we op een budget van 17.500 Keniaanse Shilling uitgekomen. Dat is ongeveer € 165 inclusief transferkosten. De bus is gelukkig gratis ter beschikking gesteld, en het meeste eten en drinken wordt door de keuken zelf bereid. Het is duurder eten dan normaal want het is vandaag een feestdag! Er is vlees, wat normaal voor ook de gewone Kenianen redelijk luxe is. Voor dit bedrag kan ook nog een boot gehuurd worden. De boot is bestemd voor de kinderen die armen of benen in het gips hebben. Het gips mag uiteraard niet nat worden en dus kunnen ze niet zwemmen. Zo is er voor ieder wat te doen.

Het is een grote bus die op een gegeven moment het terrein op rijd. Er moet ook heel wat mee! Ca 40 kinderen, verpleging, overige krachten, de rolstoelen, rollators, looprekken, 15 plastic stoelen, badkleding voor iedereen, matten om op te zitten en nog veel meer. Het eten en drinken wordt door een van de eigen chauffeurs apart vervoerd.

Alles verloopt volgens plan. De kinderen hebben een superdag! Er wordt heel wat afgelachen en genoten. Er worden ook veel foto’s gemaakt. Op veel foto’s moet ik ook verschijnen want een foto met een blanke collega is toch bijzonder.

Namens APDK, de kinderen en mij zelf iedereen hartelijk dank voor de financiële bijdrage.Zonder jullie was deze dag niet mogelijk geweest.

Zie op de fotopagina foto’s van deze onvergetelijke dag.

zondag

Deze dag begint met regen en het zal ook bijna de hele dag door regenen. Morgen is de stranddag, als het dan maar droog is. Regen in de tropen betekent meestal geen klein buitje. Het zijn flinke hoeveelheden die naar beneden komen.

De kinderen van de kliniek zijn bijna allemaal Christelijk maar kunnen op zondag niet naar de kerk.

Daarom houden ze iedere zondag zelf een dienst in de kliniek. Ik besluit vanochtend me bij hun aan te sluiten. Ondanks de kleine afstand van mijn gastgezin naar het gebouw moet ik toch een paraplu gebruiken. De predikant blijkt door de regen nog niet aanwezig. De aanwezige tuinman valt daarom in. Als op een gegeven moment de zang wordt ingezet loopt de tuinman weer weg om af en toe weer terug te keren. De kinderen kunnen zich prima redden, dat weet hij. Een lied kan makkelijk 20 minuten of meer duren. De christelijke nummers worden op echt Afrikaanse wijze gezongen zoals de meeste kinderen van hun stam gewend zijn. Dit alles onder begeleiding van een trommel en veel ritmisch handengeklap. De kinderen storten zich hier helemaal in. Een kleine jongen die meestal zacht praat heeft meestal de leiding bij het zingen en komt boven de ca. andere 40 kinderen met luide stem uit.

Als tussen de buien door de predikant eindelijk arriveert neemt hij de leiding over.

Deze dienst is ook al zo bijzonder, net als alles hier in de kliniek.

zaterdag

Mijn laatste weekend hier, enkele dagen voor mijn terugreis naar Nederland.

Ik wil de laatste dagen wat extra tijd met de kinderen doorbrengen dus ’s-morgens ga ik naar ze toe. In het weekend is er weinig personeel aanwezig. Gelukkig kan ik met ze naar buiten om enkele uren met ze door te brengen. De kinderen die in een rolstoel zitten haal ik en breng ze naar de plek die ze willen. Ze spelen in het zand, op de glijbaan, op de schommel of zitten gewoon lekker in de schaduw. Het is elke dag zo’n 30 graden hier en de laatste weken is de vochtigheid erg hoog. Niemand zit hier voor zijn plezier in de zon.

In de middag heb ik met een collega afgesproken om naar het strand dichtbij de kliniek te gaan. De kliniek ligt slechts een paar honderd meter van het strand af maar de weg er naar toe is niet zo eenvoudig. Mijn collega weet nog ongeveer de weg. Een weggetje links, een pad omhoog, langs de geiten. Het blijkt geen route in een rechte lijn te zijn. Op een gegeven moment lopen wij tussen allerlei huisjes door. Het lijkt alsof hier geen stromend water of elektriciteit aanwezig is. Tussen de huizen door lopen geen echte paden maar geulen. Het lijkt wel een open riool met allemaal weggespoelde afval. Mensen zitten allemaal buiten aan de kant van de geulen. De een rookt, de ander dopt boontjes. Dit is allemaal terrein van de regering maar het is bittere armoede wat ik hier zie.

Blanken komen hier nooit, echt nooit! En al zeker niet op het kleine strand van amper een halve kilometer lengte wat plots na nog meer geiten voor ons op doemt. Dit strand ligt aan een baai met aan de overkant aangemeerde schepen en links zie ik allemaal industrie. Als blanke wordt ik door veel mensen aangesproken. Als ik zwem komen allemaal kinderen naar me toe om vervolgens mee te zwemmen. Ze stellen me allemaal de bekende vragen zoals “waar kom je vandaan” en “wat doe je hier” Een aparte ervaring al die meezwemmende kinderen maar ik vermaak me prima.

ebola

Tijdens mijn maand in Kenia beleef ik zoveel dingen die niet direct met mijn werk hier te maken hebben. Zaken die mijn verblijf nog specialer maken.
Vandaag was het personeel van de kliniek welkom om een voorlichting over het zg. Ebola Viruse Disease bij te wonen. Samen met enkele collega's ben ik daar naar toe geweest.

Ruim 98% van Afrika is Ebola-vrij. Door veel niet Afrikanen wordt echter het hele continent vermeden. Kenia is binnen het vliegverkeer een knooppunt binnen Afrika.Daarom zijn ze hier begonnen met de nodige maatregelen. Vanaf heden wordt iedereen die vanaf een ander land Kenia binnenkomt per vliegtuig met een speciale scanner gescanned. Zolang iemand echter geen symptonen toont zoals koorts is hij/zij niet besmettelijk en kan door de scanner niet gedetecteerd worden.
Daarom worden nu veel mensen getrained om met eventuele besmetting om te gaan. Tijdens deze les met materiaal van het WHO krijgen we o.a. foto's van allerlei besmettingen te zien. Er wordt een hoop nuttige informatie gegeven, het lijkt alsof er geen detail wordt overgeslagen. Een groot gedeelte is echt bestemd voor medisch geschoold personeel.
Bij een proefpersoon uit de zaal wordt getoond hoe een beschermend pak wordt aangedaan (zie foto op de fotopagina) In14 stappen wordt vervolgens getoond hoe het pak in de juiste volgorde wordt uitgetrokken. Zo'n 6 van deze stappen betreft het ontsmetten van de handen. Het blijkt dat eigenlijk maar weinig mensen weten hoe je je handen echt goed wast/ontsmet zonder een plek over te slaan.

Erg informatief. Hopenlijk hoef ik de kennis die ik nu heb nooit in praktijk te gebruiken.

strand update II

Hallo allemaal,

Sinds woensdagavond had ik geen internet maar hierbij een update van de stranddag die wij gepland hebben voor de kinderen van APDK.

Wij zijn er nog niet maar de teller van giften staat op 107 euro. Daarnaast hebben wij nog 2 toezeggingen die nog niet binnen zijn!

De stranddag zal door gaan maar is om organisatorische redenen verzet naar 3 oktober.

Giften zijn nog welkom tot vrijdag 31 oktober, ons doel is ca. 265 euro (afhankelijk van de koers)Het weekend daarop wordt de balans opgemaakt.

Iedereen dank voor zover!Farah en Aquiles hartelijk dank voor jullie warme reacties!

NL11RABO0386756317

• t.n.v. W. Grauss
• Onder vermelding van: APDK

strand - update

Hallo allemaal,

Eén week geleden heb ik een oproep geplaatsts voor een dagje strand voor de kinderen van APDK, de kliniek waar ik als vrijwilliger 4 weken meedraai.

Gezien het aantal kerendat mijn oproep gelezen is en ook via facebook gedeeld is hebben wij al snel besloten om een datum vast te pinnen voor deze dag. Dit is 31 oktober geworden, vlak voor mijn vertrek.

Helaas bleven de giften tot nu toe uit. Jammer! Als iedereen die mijn oproep gelezen heeft een tientje zou doneren hadden wij zelfs al meerdere dagen kunnen organiseren!

Waarom weet ik niet, maar de kinderen zagen voor de kliniek vanochtend een grote bus voor de kliniek stoppen om vervolgens om te draaien. Wij zitten namelijk aan het einde van een doodlopende weg. Bij het zien van de busbegonnen de kinderen al te gillen en te roepen "beachy, beachy" Ze waren teleurgesteld om te zien dat de bus weer weg reed.

Bij deze daarom een herhaalde oproep aan jullie om iets te doneren voor een onvergetelijke dag voor de kinderen. Hieronder nogmaals de gegevens.

• NL11RABO0386756317
• t.n.v. W. Grauss
• Onder vermelding van: APDK

Groetjes, Wouter